หมวดจำนวน:0 การ:บรรณาธิการเว็บไซต์ เผยแพร่: 2565-10-29 ที่มา:เว็บไซต์
ความแข็งแบบร็อกเวลล์
ใช้กรวยเพชรหรือหัวกดลูกเหล็กชุบแข็งเพื่อกดหัวกดเข้าไปในพื้นผิววัสดุภายใต้การกระทำของแรงดันทดสอบ F หลังจากกดค้างไว้ตามเวลาที่กำหนด ให้ถอดแรงทดสอบหลักออกและรักษาแรงทดสอบเริ่มต้นไว้ คำนวณค่าความแข็งโดยเพิ่มความลึกของรอยเยื้องที่เหลือ ในระหว่างการวัดจริง ค่าความแข็งร็อกเวลล์สามารถอ่านได้โดยตรงผ่านแป้นหมุนของเครื่องทดสอบ
หัวกด: กรวยที่มีมุมกรวยเท่ากับ 120 ° หรือลูกเหล็กดับที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง D = 1.588 มม.
ความแข็งของบริเนล
ใช้หัวกดที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง D ออกแรงกดเล็กน้อย แล้วกดหัวกดลงบนพื้นผิวของตัวอย่าง หลังจากกดค้างไว้ตามระยะเวลาที่กำหนด ให้ถอดแรงดันออก โดยทิ้งรอยไว้บนพื้นผิวทดสอบ
เลขความแข็งบริเนลได้มาจากการหารแรงกดทดสอบด้วยพื้นที่ผิวทรงกลมของการเยื้อง
วัสดุหัวกด: ลูกเหล็กดับ; ลูกคาร์ไบด์
ขอบเขตการใช้งาน:
เหมาะสำหรับการวัดความแข็งของวัสดุโลหะที่มีเกรนขนาดใหญ่ เช่น เหล็กหล่อและโลหะผสม เหล็กอบอ่อนและมอดูเลตต่างๆ และเหล็กส่วนใหญ่ที่มาจากโรงงานส่วนใหญ่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับโลหะเนื้ออ่อน เช่น อลูมิเนียมบริสุทธิ์ ทองแดง ดีบุก สังกะสี และโลหะผสม ความแข็งที่วัดได้มีความแม่นยำมาก
ความแข็งของวิคเกอร์
กดหัวกดลงบนพื้นผิวของตัวอย่างภายใต้แรงทดสอบคงที่ และถอดแรงทดสอบออกหลังจากกดค้างไว้ตามเวลาที่กำหนด โดยทิ้งรอยเยื้องไว้บนพื้นผิวของตัวอย่าง
คำนวณพื้นที่เยื้อง ความแข็งแบบวิคเกอร์คือผลหารของแรงตรวจจับหารด้วยพื้นที่ผิวการเยื้อง
หัวกด: เพชร, ปิรามิดสี่เหลี่ยม, มุมหน้า 136°
ขอบเขตการใช้งาน:
ช่วงการวัดสามารถครอบคลุมทองคำทั้งหมด ยกเว้นตัวอย่างที่มีชั้นตัวอย่างเล็กและบางมาก
